هیدروژن زدایی اکسایشی پروپان با کاتالیست مولیبدنا بر پایه نانولوله تیتانیت پایدار شده با محتوای سدیم

در این پژوهش فرآیند هیروژن زدایی اکسایشی پروپان با هدف تولید پروپیلن به کار گرفته شده است. از نانولوله تیتانیت تهیه شده به روش آبگرمایی که دارای فعالیت بالا و مساحت سطح زیاد می باشد، به عنوان پایه کاتالیست استفاده شد. نانولوله های تیتانیت در برابر گرما ناپایدار بوده و در دماهای بالا دچار تخریب شده و سطح فعال خود را از دست می دهند. با هدف حفظ محتوای سدیم موجود تغییراتی در روش آبگرمایی صورت پذیرفت تاثیر آن بر روی پایداری حرارتی نانولوله های تیتانیت مورد تحقیق قرار گرفت. ساختار نانولوله های تیتانیت سنتز شده با دو محتوای متفاوت از سدیم با آنالیزهای XRD, FE-SEM, BET و TGA بررسی شد و تاثیر محتوای سدیم بر روی پایداری حرارتی و تخریب کم تر سطح به تایید رسید. بر پایه ی نانولوله ی تیتانیت حاوی سدیم، فاز مولیبدنا به عنوان کاتالیست به روش تلقیح تر نشانده شد. پس از فرآیند کلسیناسیون به دلیل تخریب بخشی از نانولوله افت سطح کمی مشاهده شد. بررسی نتایج آزمون های کارایی کاتالیست ها نشان داد که با افزایش مقدار مولبیدن درصد تبدیل، افزایش و گزینش پذیری پروپیلن، کاهش می یابد. بهترین بازده برای کاتالیست 10 درصد وزنی در دمای 500˚C با مقدار 11/44% حاصل شد.

کلیدواژه ها:

نانولوله های تیتانیت ، پایداری حرارتی ، سدیم ، هیدروژن زدایی اکسایش ، پروپان ، پروپیلن ، مولبیدن ، گزینش پذیری