مدیریت بحران نواحی روستایی شهرستان اصفهان با تاکید بر سیل با استفاده از مدل تحلیل عاملی

سیل عبارت از یک جریان آب شدید استثنایى است که امکان دارد از بستر طبیعى رودخانه لبریز شده و اراضى اطراف بستر را اشغال نماید. این فرآیند وقتى که وارد مناطق روستایی و شهرى گردد موجب ایجاد خسارات و تلفات زیادى مى گردد، زیرا که این نواحی در جریان رشد وتوسعه خود فضاهاى هیدرولوژیکى طبیعى را مورد تجاوز قرار مى دهد. بر همین اساس در این پژوهش با هدف بررسی گزینه های مناسب در مدیریت بحران پدیده سیل با استفاده از روش مقایسه زوجی به دنبال کاهش خسارات و تلفات ناشی از این پدیده در نواحی روستایی و شهری می باشیم. به ویژه نواحی روستایی به دلیل حساسیت های کالبدی و اقتصادی در این مناطق.در این پژوهش از روش ترکیبی استفاده گردیده جامعه شامل کارشناسان حوزه مدیریت بحران می باشدکه نتایج حاصل از تحلیل این داده ها به این شرح است در حوزه اجتماعی و نهادی معیار آگاه سازی مردم از مخاطرات مستعد در نواحی روستایی با بارعاملی 0/997 بیشترین خلاء حس شده در مدیریت مخاطرات ناشی از سیل را در نواحی روستایی نشان می دهد که می بایست از طریق برگزاری دوره ها ی عمومی در این زمینه میزان آگاهی ساکنین این نواحی را افزایش داد،در حوزه ی محیطی و فیزیکی بحث عامل رعایت شیوه های کشت صحیح و خلاف جهت شیب زمین با بار عاملی 0/991 بیشترین وزن را در بین سایر عوامل دارا می باشد که این خود نشان دهنده رعایت اصول کشت و جلوگیری از تغییر کاربری اراضی به صورت غیر متعارف در این نواحی می باشد و در نهایت در بخش اقتصادی معیار قدرت سرمایه گذاری در روستاها با وزنی معادل 0/981 اهمیت بیشتری نسبت به سایر معیارهای این دسته را دارد که خود بیانگر توجه و ایجاد زمینه هایی به منظور آمادگی اقتصادی این نواحی در مقابل مخاطرات طبیعی از جمله سیل را نمایان می سازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، سیل ، نواحی روستایی ، مدل مقایسه زوجی ، توسعه