شرح و بررسی مباحث سبک شناسی دفتر اول مثنوی مولانا

گیراترین داستان های کهن فارسی به نظم اند وخصیصه نماترین نمونه های این نوعروایت های منظوم را باید در آثار نظامی ،مولوی وامثال آن جست و جو کرد.در نزدقدمای ما نظم وشعر ابزار بدیهی آفرینش محسوب می شد وآنها خلاقیت زبانی را درگرو استفاده از بیان شاعرانه می دانستند.نوشته ی حاضر شرح وبررسی مباحث مربوطبه ویژگی های سبکی دفتر اول مثنوی حضرت مولانا است که در آن دورنمایی ازهنرنماییهای مزین به صنایع ادبی نشان داده می شود تا پیامش را به آسانی انتقالدهد. هدف از نگارش این نوشته تاملاتی در باره ی سبک دفتر اول مثنوی مولوی است.در سبک شناسی نظم سه عنصر سبک ،نظم و زبان مندرج است .این سه مفهومدستخوش تحول اند .نوآوری در سبک شناسی همراه با انتخاب یا هنجار گریزیاست.ادبیات تعلیمی گستره ی وسیعی از آثار ادبی را در بر می گیرد.بامطالعه ی آثارادبی مختلف این نکته در یافت می شود که همواره این آثار را می توان از وجوه مختلفنگریست وبه تحلیل وبررسی آنها پرداخت.

کلیدواژه ها:

سبک ، زبان ، مثنوی ، مولانا ، عرفان