تحلیل داستان دقوقی با نظریه زبان شناسی فرایند هالیدی

زبان شناسی نقش گرا (functional linguistics) یکی از دو مکتب بزرگ زبان شناسی دردوره معاصر است که شاخه ها و زیرمجموعه هایی را در برمی گیرد. این مکتب در مقابلمکتب ساختارگرایی قرار گرفت و به علت اهمیت دادن به سطح ساختاری و معنایی بهصورت توامان و توجه به بافت و گفتمان متن، قابلیت کاربرد در بررسی زبان شناسانهمتون مختلف به ویژه متون ادبی را یافت لذا از مقبولیت قابل ملاحظه ای برخوردار شد.پیشگام این مکتب اگرچه ریچارد فرث است، آراء میشل هالیدی بود که به این مکتب،چهارچوب و انسجام بخشید. در این مقاله داستان معروف دقوقی از مثنوی مولوی، بارویکرد نقشگرا مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و انواع فرایندهای مادی، ذهنی وکلامی که از مهمترین اصول و ویژگی های نظریه هالیدی محسوب می شوند، در اینداستان مولوی، مورد بحث و بررسی قرارمی گیرند. خوانش و بررسی داستان بر این مبنا،افق های تازه ای از از ظرافت های کلامی و هنری مولوی را بر خواننده می گشاید.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی نقشگرا ، هالیدی ، مولوی ، دقوقی