ضرورت تداوم آموزش معماری در نظام مهندسی تا پرورش معمار

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 924

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MEMARIEDU05_018

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

خلق آثار معماری مستلزم تداوم آموزش معماری ،جهت پرورش قدرت تفکر و وسعت دنیای ذهنی معمار می باشد و این گستردگیدنیای ذهنی معمار تنها با کسب تجربه امکان پذیر می باشد و این تجربیات عینی و مستقیم تنها در کارگاه های فنی، فعالیت هایحرفه ای و پروژه های ساختمانی در فضای شهری قابل اکتساب می باشد. زمان کسب تجربه برای فارغ التحصیل معماری در طیسه سال دوره کار آموزی می باشد که می بایست تجربیات خود را به بوته آزمایش بگذارد. وظیفه نظام مهندسی در توالی آموزشمعماری مانند یک مدرسه معماری می باشد که با وجود سه سال زمان کار آموزی و طولانی شدن فرآیند آموزش و عرصه فضایشهری بعنوان کارگاهی بزرگ ، فضا را آماده برای ساخت یک جامعه بالنده می کند،که عناصر آن جامعه دانشجو، استاد، دانشگاه،کتاب، نظام آموزش و مردم می باشند. هدف از این تحقیق بررسی نهادی علمی و مقتدر چون نظام مهندسی است که وظیفه آنفقط تعیین تعرفه حق الزحمه مهندسی نیست بلکه در حال حاضر توالی و تداوم آموزش معماری به عهده اوست. مطالعات پژوهشفوق بصورت مطالعات میدانی، و مصاحبه و پرسشنامه بین مهندسین فارغ التحصیل جدید فاقد پروانه عضو نظام مهندسی استانمازندران می باشد. در نتیجه این پژوهش عواملی شناسایی شد که ضرورت تداوم آموزش معماری را در نظام مهندسی نشان میدهد. یکی از این عوامل، اصرار بر دادن خط مشی مشخص به کارشناس معماری است، چراکه کارشناس فرصت تجربه و آشنایی باعرصه ها و اندیشه های گوناگون معماری را نداشته است. این امر نشان دهنده نیاز کارشناس معماری به برنامه ای آموزشی استکه در آن بتواند با تعداد بیشتری از مهندسین پیشکسوت در ارتباط بوده و از این طریق سیر کاملتری در عالم تجارب و اندیشههای معماری و تجربه غنی تری در راه و رسم طراحی داشته باشد. تداوم آموزش معماری در نظام مهندسی آنگاه معنا پیدا می کندکه آموزش توسط اساتید پیشکسوت معماری که ترجیحا به انتخاب خود کارشناس است، بصورت ترکیب و توافق بین فعالیت هایعملی و مباحث نظری، همراه با نقد و تحلیل آرا و تجارب و اندیشه های معماری و بدور از هرگونه تحمیل عقیده، با منش فرهنگیوالای اساتید انجام شود.درنتیجه می بایست نظام مهندسی بعنوان حلقه گمشده بین مهندس پیشکسوت، فارغ التحصیل معماری، دوره سه سال کارآموزیو بعد پنهان میان ایده ها، مباحث نظری دانشگاه، فعالیت حرفه ای، صنعت و محیط کار باشد که باید بعنوان متولی آموزشمعماری در جهت پرورش معمار و فرهنگ سازی کارفرما و جامعه باشد.

نویسندگان

سیدعلی سیدیان

استادیار گروه معماری دانشگاه مازندران، بابلسر

مرتضی حسن پور

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه علوم و تحقیقات آیت الله آملی، آمل