واکاوی عوامل و موانع رشد خلاقیت در نظام آموزشی

همه انسانها از استعداد نوآوری و خلاقیت برخوردارند؛ بنابراین نباید آن را فقط در انحصار افراد خاصی فرض کرد. در واقع،جلوگیری از عوامل بازدارنده ظهور خلاقیت مهمتر از وجود استعداد خلاقیت است، زیرا در صورت آزادسازی ذهن ازپیش فرضها و الگوهای زنجیره ای، در مدت کوتاهی می توان قدرت خلاقیت و به کارگیری فکرهای نو را به نحو چشمگیری افزایش داد. خلاقیت از بدو تولد در وجود همه انسان ها است . عوامل مختلفی در زندگی وجود دارند که تقویت کننده یاتضعیف کننده خلاقیت در هر فردی هستند.به طور کلی خلاقیت فرایندی است که طی زمان ادامه داشته و ابتکار، انطباق پذیری و تحقق از خصوصیات بارز آن به شمار می آیند و می تواند جوابگویی برای مشکلات باشد . زندگی پیچیده امروزی، هرلحظه در حال نوشدن است و خلاقیت و نوآوری ، ضرورت استمرار زندگی فعال . انسان برای خلق نشاط و پویایی در زندگی نیازمند نوآوری و ابتکار است تا انگیزه تنوع طلبی خود را ارضاع کند . جامعه انسانی برای زنده ماندن و گریز از مرگ وایستایی به تحول و نوآوری نیاز دارد . امروز شعار )) نابودی در انتظار شماست مگر اینکه خلاق و نوآور باشید (( در پیش رویمدیران همه سازمان ها قرار دارد اما مسوولیت سازمان های آموزشی به خصوص آموزش و پرورش که وظیفه تعلیم و تربیت فرزندان و آینده سازان جامعه را برعهده دارد ، صبغه ای دیگر به خود می گیرد . از این رو سازمان های آموزشی از یک سو وظیفه فراهم آوردن زمینه رشد و پرورش خلاقیت و نوآوری و استفاده صحیح و جهت دار از استعدادها و توانایی های افراد را برعهده دارند که این خود زمینه ساز توسعه فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی و … در جامعه است و از سوی دیگر برای پویایی خود نیازمند پرورش و بهره مندی از خلاقیت و نوآوری در سطوح سازمانی می باشند