بهینه سازی سیکل توان برایتون تراکم مجدد به همراه گرمایش مجدد با سیال عامل CO2

در سالیان اخیر، استفاده از سیالات عاملی چون هلیم، دی اکسید کربن، به علت در دسترس بودن و داشتن حداقل فعل و انفعالات شیمیایی و دانسیته بالا و همین طور قابلیت جذب انرژی گرمایی تا دمای بالاتر از 1000 ͦ C، در سیکل های توربین گازی متداول شده است. لذا با پیشرفت در عرصه انرژی هسته ای و تولید انرژی حرارتی بالاتر، می توان بجای نیروگاه های سنتی بخار، از سیکل توربین گازی با سیالات عاملی چون CO2 یا He استفاده نمود. همانند همه ی سیکل های توان، فرایند تراکم مجدد (استفاده از کمپرسور دوم ) و همچنین گرمایش مجدد سیال عامل در چرخه تولید توان، می تواند بازدهی سیکل را تا حدودی افزایش دهد. لذا در این تحقیق در صدد هستیم که با افزودن فرایندهای تراکم مجدد و گرمایش مجدد به سیکل برایتون فوق بحرانی برای سیال عامل co2، حداکثر بازدهی را برای سیکل توان برایتون مورد مطالعه، فراهم نماییم. عواملی همچون استفاده از بازیاب های دما بالا و دما پایین و کمپرسور تراکم مجدد (مشروط براینکه تراکم مستقیم بدون پس زدن گرما داشته باشد) برای افزایش بازده سیکل موثر می باشند. در افزایش بازده سیکل، حداقل و حداکثر دمای سیکل و حداکثر فشار سیکل و نسبت فشار کمپرسور اصلی و کسر جریان جرمی، بسیار موثر می باشند. بطوریکه با افزایش در حداکثر دما و فشار کاری و کاهش در حداقل دمای کاری، بازده افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، گرمایش مجدد ، تراکم مجدد ، بازده ، فوق بحرانی ، دی اکسید کربن