سنجش کیفیت زندگی در محله های شهری با استفاده از شاخص های عینی و ذهنی نمونه موردی:محله کوروش خرم آباد

مفهوم کیفیت زندگی شهری امروزه در سایه مکاتب رفاه و عدالت اجتماعی قوت گرفته و در ایران نیز از گذشته، مباحث و تلاش ها ی مختلفی در زمینه افزایش کیفی ت زندگ ی شهر ی صورت پذ یرفته است. کیفیت زندگی علاوه بر مسایل اقتصادی، نگرانی های اجتماعیو محیط زیست را مد نظر قرار می دهد. با وجود ای ن برنامه ر ی زانشهری اعتقاد دارند برنامه ریزی ها باید همسو ی با بهبود ک یفی تزندگی باشند. از طرفی بهبود کیفیت زندگی م ی تواند زمینه ها یدیگر توسعه مانند توسعه اجتماعی، اقتصادی،کالبدی و خدماتی را به همراه داشته باشد. چون بهبود کیفیت زندگی در هر جامعه ای، یکیاز مهمترین اهداف سیاست ها ی عموم ی آن جامعه است.در ا ینمطالعه مولفه ها ی کیفی ت زندگ ی درمحله کوروش با توجه به متغیرهایی مانند کیفیت حمل و نقل و شبکه معابر(ک یفی ت فضا، ایمنی و...)،کیفیت تسهیلات شهری(چراغ های روشنایی، نیمکت هایاستراحتگاهی)،کیفیت محیط اجتماعی(آموزش و سلامت)،ک یفیتاقتصادی(هزینه اجاره، درآمد، هز ینه ها ی زندگی، پس انداز) و کیفیت محیط(آلودگی منظر، سرانه فضا ی سبز، ز یباساز ی شهر) بررسی می شود. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی می باشد و به سنجش کیفیت زندگی شهری در بافت فرسوده محله کوروش شهر خرم آباد می پردازد. داده ها با تلفیقی از روش های میدانی، کتابخانه ای واستفاده از ابزار مصاحبه، مشاهده، پرسشنامه جمع آوری و با از آزمون های آماری در نرم افزارspss تحلیل شده است. نتایج نشان میدهد که سطح رضایت شهروندان از کیفیت زندگی شهری و همچنینتمامی شاخص ها آن بین کم و متوسط می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، محله های شهری ، روش های آماری ، محله کوروش ، خرم آباد