ایجاد پایداری اکولوژیک و تکنولوژیک در معماری و شهرسازی با رویکرد آموزش آکادمیک

در چند دهه اخیر رشد جمعیت موجب توسعه ی شهرسازی و معماری و به طبع آن افزایش ساخت و سازها شده است. ساختمان های ناشی از این ساخت و سازها به تنهایی مصرف یک ششم منابع آبی و یک چهارم چوب برداشته شده و دو پنجم سوخت های فسیلی دنیا را در اختیار دارد و در نهایت نیمی از گازهای گلخانه ای دنیا را تولید می کند. ضرورت تدوین این مقاله کاهش آثار مخرب این ساخت و سازها می باشد. این مقاله در ابتدا به چگونگی دستیابی به توسعه پایدار (پایداری تکنولوژیک، پایداری اکولوژیک) و اصول طراحی پایدار در زمینه معماری و شهرسازی می پردازد و در ادامه به نقش و چگونگی عملکرد مراکز معتبر تولید علم در تعیین و توسعه تفکر پایداری در معماری خواهد پرداخت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، طراحی پایدار ، پایداری تکنولوژیک ، پایداری اکولوژیک