بررسی تاثیرآموزش تاب آوری بر اضطراب مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش تاب آوری براضطراب مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی شهر شوش بود. این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی در سال 95-94 در شهر شوش بود. نمونه آماری شامل 30 نفر از مادران بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه گواه جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1979) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیف ( میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمونهای آمار استنباطی ( تحلیل کوواریانس یک راهه) استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش ها نشان داد که آموزش تاب آوری باعث کاهش اضطراب می شود. براین اساس پیشنهاد می شود به آموزش تاب آوری به عنوان یک سازه مهم از روانشناسی مثبت به این مادران مبادرت ورزند خصوصا به مادرانی که از سطح تاب آوری پایین ترو اضطراب بیشتری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، اضطراب ، مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی