مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و مکانیزم های دفاعی در بیماران خود ایمن، جسمانی و افراد سالم

هدف از انجام پژوهش مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دفاعی در بیماران خود ایمن، جسمانی و افراد سالم بود. روش تحقیق از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه افراد مبتلا به بیماری خودایمنی، بیماری جسمی و افراد سالم شهر تهران در سال 1395 بودند. حجم نمونه 180 نفر در سه گروه بیماران خود ایمنی، بیماران جسمانی و افراد سالم بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بر اساس سن، جنس و تحصیلات همتاسازی شدند. از پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ(2005)، پرسشنامه مکانیزم دفاعی اندروز، سینگ و بوند(1993) استفاده شد. داده ها با تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی روش حداقل اختلاف معنی دار تجزیه و تحلیل شده است. نتایج نشان داد در تمام انواع طرحواره های ناسازگار، بین سه گروه تفاوت معنادار وجود دارد، بدین ترتیب که بالاترین نمرات در طرحواره های ناسازگار را بیماران خود ایمن، سپس به ترتیب بیماران جسمانی و افراد سالم داشتند. (0/001> P). بین سبک های دفاعی رشد نیافته و روان رنجور در بیماران خود ایمن، جسمانی و افراد سالم تفاوت معنی داری وجود داشت (0/001> P). اما در سبک دفاعی رشد یافته بین بیماران خود ایمن، جسمانی و افراد سالم تفاوت معنی داری وجود نداشت(0/001