ثربخشی آموزش مهارت حل مسیله بر بهبود سازگاری بین فردی و روابط موثر اجتماعی

این پژوهش با هدف مطالعهاثربخشی آموزش مهارت حل مسیله بر بهبود سازگاری بین فردی و روابط موثر اجتماعیانجام پذیرفت. پژوهش حاضر، کاربردی و ازنوع شبه آزمایشی (به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه-ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان مقطع دبیرستان،مدارس شهرستان تربت حیدریه در سال تحصیلی 94-95 بود.افراد نمونه ی مورد مطالعه (N=40) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند و از آزمودنی ها خواسته شد تا پرسشنامه های راهنمای پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان(ایندر بیکزن و فوستر 1992) و پرسشنامه مشکلات بین فردی بارخام و همکارانرا تکمیل نمایند. برای گروه آزمایش، آموزش مهارت حل مساله به مدت 8 جلسه انجام شد. پس از اجرای آموزش برای گروه آزمایش، مجددا از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه های مذکور را تکمیل کنند و سپس داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و نحلیل شد.نتایج:نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که هشت جلسه آموزش مهارت حل مساله باعث بهبودی سازگاری بین فردی و روابط موثر اجتماعی در گروه آزمایش شده است. مبتنی بر یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت مساله به طور کلی می تواند منجر به تغییر و بهبودی سازگاری بین فردی و روابط موثر اجتماعی گردد.

کلیدواژه ها:

حل مساله ، سازگاری بین فردی ، روابط موثر اجتماعی