مطالعه حقوق زندانیان در فقه تشیع و حقوق موضوعه ایران

زندان یکی از شیوه های پیشگیری از جرم و مجازات مجرمین است . انسان موجود اجتماعی است و نیازهای گوناگون او، جز در سایه تعاون و همکاری با یکدیگر تامین نمی شودو خواسته و تمایلات فراوانی دارد که دوست دارد به همه آنها برسد و این کار عملا امکان پذیر نیست، لذا انسان اگر به حال خود رها شود و حوزه فعالیت های او محدود نگردد، قطعا اصطکاک به وجود خواهد آمد و در نتیجه اجتماع انسان گرفتار هرج ومرج و نا امنی خواهد شد و برای جلوگیری از نا امنی ضرورت وجود قانون در جامعه مطرح می گردد و بعضا اجرای قانون موجب زندان می گردد، و ضرورت وجود زندان احساس می شود . در این راستا است که جرم وجنایت ، خواسته و نا خواسته، رخ می دهد و برای اینکه جامعه از پیامدها و تاثیرات آن مصون بماند چاره ای جز مقابله و برخورد قانونی نیست وگرنه همه را مبتلا می سازد و در اینجاست که فلسفه وجودی قانون کیفری و جزایی ، حبس و تعزیرات تبین می گردد ودر اثر اعمال آن موضوع (زندان) مطرح می گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی کیفر زندان در حقوق ایران از نظر حقوقی و فقهی است. این بررسی با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

حقوق زندانیان ، قوانین موضوعه ایران ، فقه تشیع