بهبود اعتماد در محیط های رایانش مشبک با مدیریت اعتماد دسترسی پذیری

سیستم های رایانش مشبک یک محیط توزیع شده جغرافیائی اند که منابع هر یک از موجودیت ها بین همدیگر به اشتراک گذاشته می شوند و تعریف نوع این اشتراک کاملاً در اختیار صاحبان موجودیتها بوده و هر موجودیت می تواند محدودیت هایی در استفاده از منابع خود به دیگر موجودیت ها اعمال کند. هدف از این چنین محیط هائی ایجاد تراکنش های مستقیم بین موجودیت ها و تشویق موجودیت ها به استفاده ی اشتراکی از منابع است، بدون اینکه موجودیت ها نگران کنترل منابع خود باشند و دیگر موجودیتها فقط به منابع تعریف شده دسترسی داشته باشند و خارج از حدود تعریف شده هیچ کاری در موجودیت سرویس دهنده انجام ندهند. برای رسیدن به این هدف باید مفهوم اعتماد و قابلیت اعتماد در سیستم های رایانش مشبک را مورد توجه قرار دهیم و مطمئن باشیم که با بهبود عامل اعتماد، استفاده از این نوع محیط های توزیع شده روز به روز متداول تر و فراگیرتر خواهد شد. در این مقاله، اعتماد در دو مرحله بررسی می شود: الف- شناسایی و شناخت هر یک از موجودیت ها و اختیارات آنها.ب- روش های کنترلی و مدیریت رفتار هر یک از موجودیت ها و ایجاد ساختار مبنی بر اعتماد برای رفتار آنها. مامدلی برای مدیریت اعتماد به رفتار با استفاده از زنجیر ارنفست ارائه می کنیم و در مورد اعتماد ، اعتبار و اعتماد رفتار بحث می کنیم و نشان می دهیم که با استفاده از زنجیر ارنفست اعتماد در سیستم های رایانش مشبک بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

رایانش مشبک ، امنیت ، اعتماد ، اعتبار ، اعتماد دسترسی پذیری ، زنجیر ارنفست