قلمرو حریم خصوصی در قانون آزادی اطلاعات

حریم خصوصی اشخاص یکی از مفاهیم اساسی و بسیار مهم اغلب نظام های حقوقی و از جمله کشور عزیزمان ایران می باشد که ارتباط تنگاتنگی باشخصیت و کرامت انسانی دارد ، لذا از اهمیت خاص و ویژه ای برخوردار می باشد. اهمیت حریم خصوصی و توجه به آن به عنوان یک حق بنیادین واساسی، از مقوله نیاز انسان به محیطی امن و فارغ از نظارت دیگران تلالو می یابد و در سایه امن یک حریم امن افراد جامعه با احساس امنیت و آرامش در مسیر پیشرفت گام بر می دارند.هیچ کس اجازه ورود به حریم خصوصی دیگران را ندارد و تعرض به آن، تخلف و قانون شکنی محسوب می شود. زیرا حریم خصوصی به عنوان یکحق بسیار مهم است که نخست، حق افراد به آزاد بودن از مداخله دیگران را در فعالیت هایشان تا جایی که این فعالیت ها آسیبی به دیگران نزند نشان می دهد. دوم؛ حق افراد در انتخاب داشتن مقداری اطلاعات در مورد خود که غیر قابل دسترسی برای دیگران است. مسیله قابل توجه این که حریم خصوصییکی از اصول سازمان بخش جامعه مدنی است که امکان تشکیل انجمن ها و تشکیلات خصوصی را فراهم می سازد. در واقع وجود حوزه های عمومی و خصوصی، پیش شرط یک جامعه دموکراتیک است.این مقاله به جهت موضوع آن اختصاصآ قانون آزادی اطلاعات را مورد برسی و تجزیه و تحلیل قرار می دهد تا نحوه حمایت قانون گذار محترم از این حق بسیار مهم را ترسیم نماید و در آخر به کاستی های آن پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی اشخاص ، قانون آزادی اطلاعات ، حمایت تقنینی ، امنیت شهروندی