تحلیل شاخص های توسعه پایدار شهری در کلانشهر اهواز

توسعه پایدار از جمله مفاهیمی است که در بسیاری از مطالعات در حوزه های گوناگون دارای اهمیت می باشد. لزوم بکارگیری اهرم های اساسی توسعه پایدار در طراحی و تبیین خطی مشی راهبردی نهادهای تصمیم گیری در سطوح مختلف بخصوص در تعاریف توسعه شهری نمود ویژه ای یافته است. به گونه ای که سرعت تغییرات در این حوزه به واسطه برخورداری از شاخصه های منحصر بفرد از شتاب بالایی بهره مند بوده است. اصولا توسعه تغییر بنیادی در متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر جامعه محسوب می شود و تحقق آن، مستلزم ایجاد هماهنگی بین ابعاد گوناگون آن است. برنامه ریزان جهت تحقق این امر سعی در کاهش نابرابری ها و عدم تعادل ها از طریق اجرای برنامه های متعدد محرومیت زدایی و گسترش همه جانبه جنبه های مثبت توسعه یافتگی دارند. در همین راستا پژوهش با رویکرد توسعه ای – کاربردی و روش تحقیق ترکیبی (کتابخانه ای، توصیفی- تحلیلی و میدانی) به بررسی موضوع پایداری در راستای توسعه شهری پایدار در کلانشهر اهواز پرداخته است. همچنین لازم به ذکر است تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آماری از نرم افزارهای مورد نیاز از جمله SPSS و Arc.GIS و تصمیم گیری چند معیاره TOPSIS استفاده شده است که نتایج نشان می دهد علاوه بر ناپایداری در میان مناطق کلانشهر اهواز از لحاظ شاخص های مورد مطالعه بیان کننده رابطه معناداری بین شاخص های مورد مطالعه می باشد. همچنین براساس مدل مورد استفاده در کلانشهر اهواز منطقه 1 شهر در رتبه یک توسعه پایداری قرار گرفته است. و در مقابل منطقه 2 شهر در رتبه آخر توسعه قرار گرفته است. در همین راستا برای کاهش نابرابری در این مناطق شاخص ها مورد ارزیابی و پیشنهاداتی جهت رفع آن ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

سنجش فضایی ، پایداری شهری ، توسعه پایدار ، کلانشهر اهواز