نقش زنان روستایی در توسعه پایدار (مطالعه موردی: استان بوشهر)

امروزه بحث توسعه پایدار به صورت یک ضرورت در جهان مطرح است و تمامی دولت ها برنامه های خود را بر اساس توسعه پایدار یعنی توسعه ای که برای نسل های آینده نیز مفید باشد پی ریزی می کنند. برهمین اساس اهداف اعلام شده توسط سازمان ملل از سال 2015 تا 2030 کلیه کشورها را موظف نموده که به اهداف و شاخص های توسعه پایدار با همکاری و تعامل یکدیگر در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی دست یابند. دستیابی به توسعه پایدار ارتباط مستقیمی با آموزش نیروهای انسانی دارد. یکی از زمینه های موثر در ارتقای سطح برابری جنسیتی، تقویت و توانمندسازی زنان از طریق دادن آموزش به آنان در خصوص عدم توازن و برابری در قدرت و نیز دادن امکان لازم به زنان در راستای مدیریت زندگی خودشان است. زنان روستایی یکی از گروه های هدف جهت آموزش و توانمندسازی است که می توانند در فعالیت های مختلف اقتصادی شرکت کنند و زمینه کم کردن تفاوت بین شهر و روستا، فقرزدایی، اشتغال زایی و درآمدزایی از طریق فعالیت های اقتصادی در جهت دست یابی به توسعه پایدار را فراهم کنند. به دلیل وجود وضعیت خاص محیط زیستی که در استان بوشهر وجود دارد، از طریق دادن آموزش به زنان روستایی، امکان توسعه پایدار اقتصادی از طریق کسب و کار سبز وجود دارد. این امر باعث مشارکت فعال آنها در امور مختلف اقتصادی- اجتماعی و چرخه ی تولید می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، زنان روستایی ، سازمان ملل ، توانمندسازی زنان ، کسب و کار سبز