نقش فناوری نانو در بهبود کیفیت بصری نماهای ساختمانی

بدنه های شهری از عناصری هستند که به طور مستمر در معرض دید شهروندان قرار دارند و یکی از مشکلات عمده ای که در نماهای ساختمانی وجود دارد، بحث آلودگی است. آلودگی هوا و دوده ناشی از اگزوز خودروها، رنگ نما را بدمنظره می کند. همچنین آلودگی ناشی از عوامل محیطی و باران های اسیدی، بر چهره ساختمان تاثیر نابسامانی می گذارد. استفاده از مواد شیمیایی، نه تنها مشکلات زیست محیطی به دنبال دارد، بلکه خود این مواد با انجام واکنش های شیمیایی با مصالح نما، می توانند سبب آسیب دیدن و بدمنظره شدن جلوه ساختمان شوند. مصالح نانو، امکاناتی پیش روی طراحان قرار می دهند که تاکنون وجود نداشته اند یا این که مصالح سنتی قادر به ایجاد آنها نبوده اند. هدف از این پژوهش، شناسایی و کاربرد این امکانات می باشد که می تواند افق وسیعی را پیش روی معماران و طراحان قرار دهد. با استفاده از این امکانات، طراحان می توانند فضاهایی با کیفیت متنوع را خلق کنند. روش تحقیق در این مقاله، به صورت تحلیلی- توصیفی می باشد. پس از بررسی نانو تکنولوژی و ارایه تعریفی از معماری سبز نانو، از طریق منابع موجود، به بررسی نانو تکنولوژی در مصالح ساختمانی پرداخته و مصالح نانو را با مصالح معمولی استفاده شده در ساختمان ها مقایسه شده است. از نتایج تحقیق می توان به پاسخ گو بودن مصالح نانو در معماری برای دستیابی به الگویی مناسب در منظر شهری اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

فناوری نانو ، نماهای ساختمانی ، نانوپوشش ها ، خودتمیز شوندگی