بررسی مجتمع های مسکونی با رویکرد باز آفرینی

از میان فضاهای پیرامون , خانه بلافصل ترین فضای مرتبط با آدمی است . به طور روزمره از او تاثیر می گیرد و بر او تاثیر می گذارد . اولین فضایی است که آدمی احساس تعلق فضایی را در آن تجربه می کند . مجموعه حواس پنجگانه به طور دایم سرتاسر آنرا طی می کند و در مدت کوتاهی بدان خو می گیرد . خانه تنها مکانی است که اولین تجربه های بی واسطه با فضا در انزوا و جمع در آن صورت می گیرد . خلوت با خود , همسر و فرزندان و دیگران , همه و همه بی تعرض غیر در آن ممکن می گردد. با توجه به رشد جمعیت و شهر نشینی راهبرد بلند مرتبه سازی در زمان حاضر رواج یافته است و به علت تجمیع کاربران در سطحی محدود و بهره گیری قابل توجه از منابع انرژی در ساختمانهای بلند به چشم میخورد.شناخت خصوصیات فضای باز مسکونی، بررسی تیپولوژی ساختمان های مسکونی و سیر تحول تاریخی آن آسیب شناسی اجتماعی مجتمع های مسکونی، تحقیق برای رسیدن به مدلهای روانی مورد لزوم در واحد مسکونی و تامین آن و همچنین تامین نیازهای معینی و تحریف شده ی آسایشی است در قسمتی دیگر سعی شده است با درنظرگیری مسایل اجتماعی ردپای خاص از دید جامعه شناسی به مسیله داشته باشیم و بعد از شناخت لایه های اجتماعی در ایران و خصوصیات و مقتضیات هر یک به کشف تاثیرات این خصوصیات در کالبد معماری شهرسازی ظهور یافته و موجود و همچنین کالبد بهینه شایسته ی قشربندی های مختلف بپردازیم در رویکردهای دیگر به مسکن حداقل و کشف ضرورت اقتصادی آن به تحلیل قیمت زمین- مسکن و مقدار صرفه ی ناشی از این نوع خاص مسکن پرداخته ایم و با توجه به بازار مسکن ایران و شرایط حاکم بر آن اقدام به تحلیل روابط بین این شرایط و مسکن حداقل نموده ایم.

کلیدواژه ها:

مجتمع ، مسکونی ، بازآفرینی ، سکونت ،