پیش بینی میزان خزش در روسازی‌های آسفالتی به کمک تئوری منطق فازی

خزش از مهمترین عوامل خرابی روساز یهای آسفالتی به شمار م یرود. خصوصیات خزشی مخلو طهای آسفالتی در تعیین عمق شیارشدگی مسیر چرخ اتومبی لها از اهمیت بسزایی برخوردارند. میزان قابلیت خزشی معیاری جهت استفاده در طراحی روساز یهای آسفالتی و فاکتوری کلیدی جهت تعیین مناسب بودن مخلوط های آسفالتی برای اجرای روسازی راههاست. آزمایش تعیین میزان قابلیت خزش در روسازی های آسفالتی، آزمایشی بسیار پر هزینه و وق تگیر است. در این پژوهش با استفاده از مجموعه ای از داده های آزمایشگاهی و بر پایه تئوری منطق فازی روشی نوین جهت تخمین قابلیت خزش روساز یهای آسفالتی ارائه شده است. تئوری منطق فازی به عنوان یک ابزار قدرتمند ریاضی در علوم مختلف مهندسی، به تدریج جایگزین ریاضیات کلاسیک می شود. این امر موجب کاهش پیچیدگی روابط ریاضی حاکم بر مدل ها م یگردد. این تئوری با ارائه روشی شبیه الگوریتم مغز انسان، بسیاری از تصمی مگیر یها را به صورت عملیاتی مشابه ذهن انسان انجام م یدهد. به منظور ساخت مدل ابتدا سه پارامتر دما، عرض ترک و درصد قیر به عنوان پارامتر های ورودی و تأثیرگذار معرفی و سپس با استفاده از روش Anfis توابع عضویت این پارامت رها تعیین شده است. جهت تخمین میزان قابلیت خزش روساز یهای آسفالتی از روش استدلال Sugeno به عنوان عملگر منطقی استفاده گردیده است. اساس این روش انتخاب توابع ورودی و خروجی بر اساس داده های حاصل از بانک اطلاعات آزمایشگاهی می باشد. با ارزیابی و مقایسه این مدل با نتایج حاصل از آزمون های آزمایشگاهی نشان داده می شود که مدل فازی ارائه شده از دقت نسبتاً بالایی در پیش بینی میزان خزش روسازی های آسفالتی برخوردار است و به عنوان یک روش ریاضی کارا می تواند در تعیین میزان خزش روسازی های آسفالتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روسازی آسفالتی ، قابلیت خزش ، منطق فازی ، شیارشدگی مسیر چرخ ، روش Anfis