سنجش میزان آسیب پذیری بافت های شهری در برابر مخاطره فرونشست زمین مطالعه موردی ( بخشی از جنوب شهر تهران)

تحلیل آسیب پذیری جمعیت و گروه های انسانی مستقر در جنوب شهر تهران به عنوان اقدامی ابزاری در راستای پیشگیری از زایش فاجعه مبتنی بر زیستن در نواحی پر خطر ناشی از مخاطره ژیومورفولوژیک فرونشست مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری، نرخ و دامنه فرونشست استخراج گردیده، سپس برای تولید نقشه عرصه فضایی پر مخاطره نرخ و دامنه فرونشست به عنوان فاکتور عامل در زایش مخاطره به تحلیل گر سیستم در محیط GIS وارد شد. نقشه خروجی معرف سلول های واجد ارزش متفاوت از فاکتور زایش مخاطره است. استخراج عرصه متعلق پهنه در معرض مخاطره نشان داد از مجموع مساحت محدوده قریب به نیمی (43 درصد) در پهنه های پرخطر تا نسبتا پرخطر قرار گرفته اند . مبتنی بر این اطلاعات و با استفاده از پیمایش میدانی اقدام به بررسی آسیب پذیری جمعیت ، مساکن و تاسیسات موجود در محدوده مورد مطالعه گردید. یافته های تحقیق موید آسیب پذیر بودن اکثر سکونتگاه ها و جمعیت ساکن در آنها و تاسیسات موجود در محدوده می باشد. همچنین یافته های تحقیق روشن ساخت که اکثر ساخت و سازهای موجود در منطقه غیر اصولی و غیر متناسب با شرایط مخاطره آمیز آن بوده که این امر باعث فراهم آوری زیرساخت آسیب پذیری برای مستحدثات در شرایط خطرپذیر شده است.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، تکنیک تداخل سنجی راداری ، فرونشست ، مخاطره ، تهران