تاثیر کیتوزان بر القاء مقاومت سیستمیک در خیار به بوته میری ناشی از Pythium aphanidermatum

در این تحقیق اثر کیتوزان در بیان ژنهای lipoxygenase و Cupi4 ،تغییرات آنزیمهای فنیل آلانین آمونیالیاز، پراکسیداز، پلیفنلاکسیداز و فنل کل در بیماری بوتهمیری خیار آلوده به قارچ aphanidermatum Pythium مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور غلظتهای صفر، 100 و 400 پیپیام به روش کاربرد برگی در قالب طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. بعد از 24 ساعت، گیاهان تیمار شده با سوسپانسیون قارچ مایهزنی و تحت شرایط گلخانهای نگهداری شدند. بررسی پیشرفت بیماری نشان داد که شدت بیماریزایی در گیاهان تیمار شده با کیتوزان نسبت به شاهد به طور معنی-داری کاهش یافت. ارزیابی تغییرات فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت در گیاهان تحت تنش نشان داد که غلظتهای 100 و 400 پیپیام کیتوزان به طور معنیداری باعث افزایش فعالیت آنزیمهای مورد مطالعه در 24 ، 48 و 72 ساعت بعد از مایهزنی میشود. بررسی تغییرات بیان ژن با روش -qRTPCR نشان داد که هر دو غلظت کیتوزان استفاده شده در بازه های زمانی 24 و 48 ساعت بعد از آلودگی باعث افزایش سطح بیان ژنهای lipoxygenaseو Cupi4 میشود. نتایج این تحقیق به وضوح نشان میدهد که استفاده از کیتوزان میتواند به عنوان یک راهکار مدیریتی کارآمد، سالم و بیخطر برای محیط زیست برای کنترل بیماری بوتهمیری خیار در گلخانه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کیتوزان ، مقاومت سیستمیک اکتسابی ، Cupi4 ، lipoxygenase ، aphanidermatum Pythium