نقش اعتماد سازی و همکاری متقابل در بهبود سرمایه اجتماعی در ایران

سرمایه اجتماعی مفهومی است که در پیوند با نهادهای مدنی و باورهای ارزشی مانند اعتماد، همکاری ومشارکت متقابل به کار می رود. در چند دهه اخیر از سرمایه اجتماعی در اغلب کشورها به خوبی استفاده نشده است. کاهش سرمایه اجتماعی در برخی کشورهای پیشرفته غربی و کشورهای رو به توسعه از جملهکشور ما باعث شده که پژوهش های زیادی در این زمینه توسط محافل علمی و دانشگاهی انجام گیرد. این پژوهش به روش توصیفی انجام شده که از منابع کتابخانه ای و متون علمی و مصاحبه با برخی صاحب نظران این موضوع انجام و در انتها نتایج جمع بندی شده است. در این نوشتار فرضیه اساسی آن است کهبرای بهبود سرمایه اجتماعی در ایران باید ضمن همکاری متقابل همه اجزای جامعه و نظام سیاسی، اعتماد سازی لازم بین جامعه مدنی و حکومت شکل گرفته و رابطه آنها به شکل همکاری متقابل باشد. هدفاصلی در این نوشتار به دست دادن راهبردهایی برای بهبود سرمایه اجتماعی در ایران در چارچوب فرضیهیاد شده است. در چند دهه اخیر بسیاری از پژوهشگران اجتماعی و سیاسی در جهان به بحث و بررسی پیرامون سرمایه اجتماعی پرداخته اند. در ایران نیز در سال های اخیر این موضوع مورد توجه پژوهشگران ونهادهای حکومتی بوده است. سرمایه اجتماعی، مجموعه ای از نهاد ها و شبکه های اجتماعی – مدنی، همکاری یا مشارکت و اعتماد است که می تواند پیوند نزدیک با توسعه در ابعاد گوناگون مانند سیاسی، اجتماعی و اقتصادی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اعتماد سازی ، همکاری متقابل ، سرمایه اجتماعی