تاثیر علف کشهای پیریدیت، بنتازون و ایمازتاپیر بر رشد، گره زایی و تثبیت زیستی نیتروژن در نخود Cicer arietinum L

بهمنظور بررسی تاثیر علفکشهای پیریدیت، بنتازون و ایمازتاپیر بر رشد، گرهزایی و تثبیت زیستی نیتروژن درگیاه نخود، آزمایشی در سال زراعی 1389 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای این آزمایش شامل کاربرد سه علفکش پیریدات، بنتازون و ایمازتاپیر درمقدارهای توصیهشده (بهترتیب 1200 ،720 و 75گرم ماده موثره در هکتار)، دو سطح تلقیح و عدمتلقیح بذور نخود با باکتری ciceri Mesorhizobiom ،دو سطح استریل و عدماستریل خاک بودند. کاشت بذور در گلدانهایی بهقطر10سانتیمتر انجام شد و سپس علفکشهای پیریدات در زمان پس از کاشت و قبل از سبزشدن و بنتازون و ایمازتاپیر در مرحله سومین برگ شانهای بهکار برده شدند. در40روز پس از کاربرد علفکشها (مرحله شروع گلدهی) شاخصهای زیستتوده خشک ریشه و اندام هوایی، نسبت وزنخشک ریشه به اندام هوایی، تعداد گرههای تثبیت نیتروژنریشه، وزنخشک گرهها و نیتروژن کل تثبیتشده در گیاه، اندازهگیری شد. بر اساس نتایج، تلقیح بذور با باکتری تثبیتکننده نیتروژن، تعداد و وزنخشک گره ریشه را بهترتیب 25درصد و20درصد افزایش داد. استریلکردن خاکبهطور معنیداری (01.0

زیستتوده ریشه و اندام هوایی نخود را بهترتیب80درصد و 73درصد و تعداد و وزن گرهها را بهترتیب 93درصد و97درصد کاهش داد. با وجود اینکه علفکش پیریدیت کمترین تاثیر را بر تعداد و وزنخشک گرهها و نیتروژنتثبیتشده داشت، بهطور معنیداری باعث کاهش زیستتوده خشک ریشه و ساقه شد. بر اساس نتایج حاصل، علفکش ایمازاتاپیر با وجود این که اثر نامطلوب کمتری بر وزنخشک ریشه و اندام هوایی داشت، بیشترین تاثیر را بر تعداد و وزنخشک گره داشت.

کلیدواژه ها:

باکتری تثبیتکننده نیتروژن ، تعداد و وزن خشک گره ، زیستتوده ، نخود