غنی سازی نانورسها با کربنات به منظور استفاده در پروژههای ژئوتکنیک زیست محیطی برای جذب آلاینده های فلز سنگین

در سال های اخیر استفاده از نانورس ها در پروژه های مختلف مهندسی گزارش شده است. معذالک در زمینه کاربرد ژئوتکنیک زیست محیطی نانورس ها، تحقیقات قابل توجهی صورت نگرفته است. در این مقاله امکان استفاده از نانورس ها در پروژه های ژئوتکنیک زیست محیطی به منظور جذب آلاینده های فلز سنگین مورد مطالعه آزمایشگاهی قرار گرفته است. با انجام یکسری آزمایش های ژئوتکنیک زیست محیطی، فرایند اندرکنش نانورس- آلاینده فلز سنگین مورد مطالعه قرار گرفته است. در این راستا رفتار ژئوتکنیک زیست محیطی چند نمونه نانورس، مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی قرار گرفته است. بررسی ظرفیت بافرینگ و میزان نگهداری فلز سنگین سرب به وسیله نانوذرات اصلاح شده در حضور کربنات نشان می دهد که در مقایسه تاثیر سطح مخصوص خاک و درصد کربنات آن، بخش قابل توجهی از ظرفیت بافریسگ و قابلیت خاک در نگهداری آلاینده، ناشی از حضور کربنات است، همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که در نمونه های بنتونیت، کائواینیت و چهار نانورس کلوزایت، ترتیب قابلیت نگهداری آلودگی نمونه های بنتونیت، کائولینیت و نانورس های فاقد کربنات به صورت ذیل بوده است: Bentonite > Cloisite®Na+ > Kaolinite > Cloisite®30B > Cloisite®20A > Cloisite®15A این در حالی است که با افزایش درصد کربنات ترتیب قابلیت نگهداری آلاینده توسط نمونه های رسی فوق تغییر می کند. به نحوی که هنگامی که نمونه های نانورس با 8% کربنات غنی می شوند ترتیب قابلیت نگهداری آلودگی توسط نمونه ها به صورت ذیل بوده است: Cloisite®Na+ > Cloisite®15A ≥ Cloisite®20A > Cloisite®30B > Bentonite

کلیدواژه ها:

نانورس ، آلاینده فلز سنگین ، کربنات ، ظرفیت بافرینگ ، بنتونیت.