بررسی رابطه بین میزان هیجان خواهی رانندگان با سابقه تصادف آنها

هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین میزان هیجان خواهی رانندگان براساس آزمون زاکرمن، با سابقه تصادف آنها در شهرکرد بود. روش: این مطالعه پس رویدادی از نوع علی – مقایسه ای و جامعه آماری شامل کلیه رانندگان شهرکرد ( افراد با شغل رانندگی ). نمونه 90 نفردر سه گروه 30 نفره. گروه اول رانندگانی که سابقه تصادف نداشتند، گروه دوم رانندگانی که یک یا دو بار سابقه تصادف داشتند و گروه سوم رانندگانی که بیش از دو بار سابقه تصادف داشتند. که به صورت نمونه در دسترس از بین افرادی که در نیمه اول سال 1393 به واحدهای مختلف راهنمایی و رانندگی شهرکرد مراجعه کردند و همچنین از بین رانندگانی که در سازمان اتوبوسرانی، تاکسی رانی، پایانه ها و ایستگاه های متفاوت دیگر حضور داشتند، انتخاب شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت میانگین نمرات رانندگانی گروه اول و دوم با گروه سوم در میزان هیجان خواهی، معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

هیجان خواهی ، سابقه تصادف ، ماجرا جویی ، تجربه طلبی ، عدم بازداری