بررسی اثر بخشی روایت درمانی گروهی برمیزان رضایت از زندگی مردان سالمند مستقر در مرکز سالمندان

جمعیت سالمندان جهان و ایران به سرعت رو به افزایش است، که بسیاری از آنان توانایی مراقبت از خود را ندارند. علاوه بر این، با بالارفتن سن، میزان رضایت از زندگی کاهش می یابد و در عین حال، سالمندانی که در مراکز نگهداری سالمندان مقیم هستند، رضایت زندگی کمتری را به نسبت سالمندان مقیم خانه تجربه میکنند. نظر به اینکه میزان بالاتر رضایت از زندگی منجر به افزایش طول عمر و سلامتی بیشتر سالمندان می شود، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روایت درمانی گروهی، میزان رضایت از زندگی مردان سالمند مستقر در مرکز سالمندان را هدف بررسی قرار داده است. مطالعه به روش نیمه آزمایشی و به صورت اجرای پیش آزمون-پس آزمون بر روی دو گروه ( آزمایش و کنترل) انجام شد. جمعیت آماری شامل تمامی مردان سالمند مستقر در سرای سالمندان شهر سنندج است. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه مقیاس رضایت از زندگی استفاده شد. 30 نفر از سالمندان به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و با روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. پس از انجام پیش آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل، مداخله روایتدرمانی گروهی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. در نهایت، مقیاس سنجش رضایت از زندگی برای دو گروه اجرا شد و متعاقب آن، در فاصله یک ماه، آزمون پیگیری به عمل آمد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و T-test انجام پذیرفت . یافته های پژوهش حاکی از آن است که مداخله روایت درمانی گروهی، منجر به افزایش رضایت از زندگی سالمندان شده است. نتیجه اینکه از این روش درمان در راستای بهبود رضایت از زندگی سالمندان می توان سود جست.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، رضایت از زندگی ، درمان روایت مدار ، گروه درمانی