مقایسه میزان فرسایش و رسوب بر اساس مدل های EPM, MPSIAC با استفاده از GIS در حوزه آبخیز سنگ تراشان

فرسایش خاک و تولید رسوب یکی معضلات اکثر حوزه های آبخیز کشور است. به دلیل فقدان تجهیزاتهیدرومتری و رسوب سنجی در اکثر حوزه های آبخیز استفاده از مدل های تجربی فرسایش و رسوب اجتناب ناپذیراست. استفاده فراگیر از مدل ها در کشور سبب گردید که تحقیق حاضر جهت ارزیابی دقت این مدل ها MPSIAC و EPM با مقایس برآورد آنها با میزان رسوب خروجی صورت میگیرد حوزه آبخیز سنگ تراشان با مساحت 3.98 کیلومتر مربع در 30 کیلومتری شهرستان خرم آباد (استان لرستان) و از توابع بخش پاپی این شهرستان می باشد. بخشی از اطلاعات مورد نیاز این تحقیق با استفاده از مطالعات جامع آبخیزداری که در این حوزه صورت گرفته است. از طرفی دیگر بخشی دیگر از محاسبات از طریق پیمایش های میدانی و همچنین توانایی های محیط GIS استفاده گردید. محاسبه فاکتورهای مورد نیاز برای محاسبه فرسایش و رسوب با استفاده از دو مدل MPSIAC و EPM صورت گرفت و نتایج نشان داد که در روش MPSIAC میزان فرسایش ویژه 8.241 و میزان رسوب ویژه 1885.4 برآورد گردید. در حالی که میزان فرسایش ویژه و رسوب ویژه در حوزه آبخیز با استفاده از EPM برابر 47845 و 7521 محاسبه شد. این نتایج نشان داد که در بعضی از رخساره ها حوزه های مدل با هم نزدیکی خوبی دارند، اما با توجه به نتایج صحرایی نشان داد که مدل MPSIAC دقت قابل قبول تری دارد.

کلیدواژه ها:

فرسایش و رسوب ، GIS ، EPM ، MPSIC ، حوزه آبخیز سنگ تراشان