ارزیابی نقش گردشگری طبیعت گرد(اکوتوریسم) در مسایل زیست محیطی روستاهای ایران

دنیای صنعتی امروز سبب شده تا انسانها، برای رهایی از هر نوع تنش و فشارهای روحی و روانی و برای دستیابی به آرامش درونی، به دامان طبیعت پناه ببرند و به این وسیله انرژی از دست رفته خود را دوباره بدست آورند. زیرا انسانها به طور ذاتی دوست دارند به اصل و منشا خود، یعنی طبیعت بازگردند.از طرفی رشد فزاینده تکنولوژ و ی صنعت، شتاب یه رو بی زندگی به سوی ماشینی شدن و خستگیهایروح ی ناشی از آلودگیهای تمدن بشری، باعث شده است که انسانها تامین آسایش و آرامش خود در را پناه بردن به طبیعت ترسیم کنند. امروزه گردشگری طبیعت بخصوص گردشگری در طبیعت نواحی روستایی بخش مهمی از فعالیتهای جهانگردی در دنیا بحساب می آید . از آنجا که گردشگری روستایی بخشی از بازار گردشگری و منبعی برای اشتغال و درآمد بوده و میتوان آن را ابزار مهمی برای توسعهاقتصادی-اجتماعی و اکولوژیکی جوامع روستایی قلمداد کرد .در مواردی نیز گردشگری را به عنوان راهبردی برای توسعه روستایی کهانعکاس دهنده ویژگی محیط روستایی است، به منظور توسعه پایدار روستایی و برخورداری روستاییان از معیشت پایدار، میتوان از فعالیت های مکمل کشاورزی در روستاها بهره گرفت در که این میان توریسم روستایی، امکان افزایش درآمد خانوارهای روستایی، اشتغال زایی و جلوگیری از مهاجرت های روستایی در را بستر بهبود کیفیت زندگ و ی توزیع متعادل خدمات و تسهیلات رفاهی در روستا، فراهم می کند. از سویی دیگر، برخورداری روستاهای ایران از جاذبه های طبیعی، منابع و پتانسیل های اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی، التزامی در توسعه توریسم روستایی به شمار می رود . اگر بتوان در برخورد با گردشگری طبیعی روستا به گونه ای عمل کرد که بتوان به طبیعت روستا اجازه ی بودن و احیاء مجدد را داد زمینه ای پویا و فعال را برای توسعه گردشگری طبیعی مناطق روستایی ایران فراهم خواهد آمد. در غیر این صورت اگر طبیعت را به عنوان یک کالای مصرفی در زمان محدود بنگریم مطمینا به سمت زوال و نابودی عرصه های طبیعی روستا گام برداشته ایم در این تحقیق به دنبال این هستیم تا نقش گردشگری طبیعی روستا را به عنوان یک اهرم صنعتی در امر گردشگری بشناسیم و رهیافت هایی برای این امر را ترسیم کنیم

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، گردشگری ، محیط زیست ، روستاهای ایران