رویکرد آیین و مذهب کهن پارسی به جغرافیا و محیط زیست

در صورتی که باور داشته باشیم که دین برنامه زندگی است و آیین های مذهبی راهنمایان بشر بسوی زندگی شایسته و سعادت انسانی هستند، قطعا خواهیم پذیرفت که فلسفه ادیان و گفته های آیین ها و مذاهب دینی با زندگی روزمره ی بشر عجین بوده و همخوانی و قرابت تام دارند. در این تحقیق با عنایت به حس نوستالژیکی که مردم ایران زمین به دین اساطیری 3 پارسی (زرتشت)دارند سعی در ارایه شناختی واقعی، مستدل و علمی از این آیین شده و بخشی از رویکرد و اهمیتی که این مذهب به جغرافیا و محیط زیست می دهد تبیین شده است، تا با قران گفته های این آیین و دین روحبخش اسلام اولا با اصول و قواعد این آیین اساطیری بیش از گذشته آشنا شویم، ثانیا از منظری کمتر توجه شده به طبیعت و محیط زیست و موهبات آن بنگریم بد و انیم پدارن ما در ایام کهن چه حس ی و نگاهی به طبیعت و فیوضات خداوندگار طبیعت داشتند ، بلکه برگردیم به پاسداشت زیست محیط انسانی و قدر بدانیم آنچه را که برای گذشتگان ما مقدس بود و متاسفانه امروز روزگار ما به آن بی تفاوت شده ایم . بی تردید اگر از این منظر آموزه ها نصب العین محیط های تربیتی و آموزشی ما شود شاهد برکات و تاثیرات عمیق آن در محیط زیست و فضای جغرافیایی چند برابر خواهد .شد

کلیدواژه ها:

آیین کهن پارسی ، جغرافیا ، محیط زیست