پیش بینی امید به زندگی بر اساس سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی در دانشجویان

هدف از این پژوهش پیش بینی امید به زندگی در دختران بر اساس سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی بود. جامعه ی آماری پژوهش کلیه دانشجویان دختر دانشگاه لرستان بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 200 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کننده ها به مقیاس های امیدواری اسنایدر(SHS)، سرسختی روانشناختی اهواز(AHI) و حمایت اجتماعی(SS-A) پاسخ دادند. بعد از جمع آوری اطلاعات، تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین امید به زندگی و سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی (P<0/001) رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. به طورکلی یافته های پژوهش حاکی از آن بود که متغیرهای سرسختی روانشناختی، حمایت اجتماعی و خرده مولفه های آن قادر به پیش بینی امید به زندگی در دختران هستند که از بین این متغیرها، سرسختی روانشناختی پیش بینی کننده ی بهتری برای امید به زندگی بود. نتایج پژوهش این نکته را روشن می سازد که با تقویت سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی در دانشجویان می توان امید به زندگی را در آن ها افزایش داد، هم چنین با ارایه ی برنامه های ارتقادهنده ی امید به زندگی با روش های مناسب می توان اثرات مفیدی بر جای گذارد.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، سرسختی روانشناختی ، حمایت اجتماعی و دانشجویان