مقایسه خودبازداری و تحمل ناکامی و کنار آمدن والدین با عقب ماندگی ذهنی ومعلولیت های جسمی فرزند در شهرستان نقده

پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودبازداری و تحمل ناکامی و کنار آمدن والدین با عقب ماندگی ذهنی و معلولیت های جسمی فرزند در شهرستان نقده صورت گرفت . روش تحقیق از نوع علی – مقایسه ای است که در فصل بهار 1395 در شهرستان نقده انجام گرفت . جامعه آماری تحقیق شامل کلیه والدین دارای فرزندمعلول ذهنی و جسمی شهرستان نقده می باشد که تعداد 200 نفر از والدین این کودکان به روش دسترس انتخاب گردید . برای سنجش متغیر های این تحقیق از ابزار تحمل ناکامی هارینگتون، ابزار مقابله با بیماری برای والدین همیلتون و همکارانش ، و پرسشنامه خودبازداری وینبرگر و شوارتز استفاده گردید . برای تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از شاخص های توصیفی متغیرها شامل میانگین و انحراف استاندارد ، آزمونهای تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد و یافته های تحقیق نشان داد بطور جزیی در 11 مولفه 3 متغیر این تحقیق میانگین والدین معلول جسمی در مولفه های فرونشاندن خشم ، کنترل تکانه ، مراعات دیگران، مسیولیت پذیری ، عدم تحمل عاطفی ، حفظ انسجام خانوادگی ، حفظ حمایت اجتماعی و درک وضعیت پزشکی بیشتر از میانگین والدین کم توان ذهنی است و میانگین والدین کم توان ذهنی در متغیر های عدم تحمل ناراحتی و شایستگی بیشتر از میانگین والدین معلول جسمی است و در متغیر پیشرفت نیز میانگین دو گروه برابر است و در نتیجه بطور کلی خودبازداری بین دو گروه دارای 0/01 سطح معناداری P<0/05 بوده و میانگین والدین معلول جسمی بیشتر از والدین عقب مانده ذهنی می باشد ، متغیر تحمل ناکامی دارای0/37 معنی داری P<0/05 بوده و تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد و متغیر کنار آمدن با0/007 معنی داری P<0/05 بطور میانگین والدین معلول جسمی بیشتر از والدین عقب مانده ذهنی میباشد.

کلیدواژه ها:

خودبازداری ، تحمل ناکامی ، کنار آمدن ، والدین کودکان عقب مانده ذهنی ، والدین کودکانمعلول جسمی