بهینه سازی فرآیند تراش کاری با محیط های مختلف خنک کاری جهت بهبود کیفیت سطح قطعه با ابزارهای فولادی تندبر

یکی از روش های افزایش بهره وری در فرآیند تراش کاری افزایش سرعت براده برداری به منظور کاهش زمان تولید قطعات می باشد. اما افزایش سرعت برش، سرعت پیشروی و عمق برش، با افزایش درجه حرارت ناحیه براده برداری همراه خواهد بود که پی آمد آن سایش بیشتر ابزار، افزایش ناهمواری های سطح افزایش و کاهش طول عمر ابزار خواهد بود. بنابراین ارتباط مستقیمی بین حرارت تولید شده در ناحیه برش، سایش ابزار و ناهمواری سطح ماشین کاری شده وجود دارد. این مقاله به مقایسه زبری سطح در عملیات تراش کاری قطعه فولادی متوسط کربن CK45 در محیط خشک، نیمه خشک و امولسیون بر روی ماشین تراش TN50D با ابزار فولادی تندبر می پردازدپارامترهای ماشین کاری بر اساس روش تاگوچی شامل سرعت برشی با مقادیر 355 ، 500 و 710 متر در دقیقه و میزان پیشروی با مقادیر 0.08 و 0.24 و 0.32 میلیمتر در هر دور و عمق برش 0.5 ، 1 و 1.5 میلیمتر می باشد. نتایج حاصل از مقایسه زبری سطح در عملیات ماشین کاری با محیط های مختلف خنک کاری نشان می دهد که میزان مشارکت پارامترهای ماشین کاری برای کلیه روش ها به ترتیب سرعتپیشروی، عمق برش و سرعت برشی قرار دارد و پارامترهای بهینه به دست آمده شامل سرعت برشی 710 دور در دقیقه، سرعت پیشرو0.08 میلیمتر در هر دور و عمق برش 1.5 میلیمتر می باشد در حالیکه کیفیت سطح بهینه حاصل شده برای روش های خشک، نیمه خشک، امولسیون بر اساس روش تاگوچی به ترتیب برابر با 1.69 و 1.594 و 0.9844 میکرومتر می باشد و سایش ابزار هم قابل چشم پوشی است.

کلیدواژه ها:

زبری سطح ، قطعه فولادی متوسط کربن CK45 ، ابزار فولادی تندبر ، روش های خنک کاری ، روش تاگوچی