بهینه سازی پارامترهای تراش کاری برای بهبود کیفیت سطح در محیط خشک، نیمه خشک و امولسیون با ابزار فولادی تندبر

تراش کاری از نوع فرآیندهایی است که با براده برداری همراه است و در محل تماس ابزار، قطعه کار و براده حرارت ایجاد شده با افزایش سختی قطعه کار بالا می رود و برای این منظور باید از مایع خنک کاری مناسبی استفاده گردد، زیرا حرارت زیاد منجر به کاهش طول عمر ابزار و دقت ابعادی شده و باعث افزایش انرژی مصرفی، هزینه تولید و افزایش زبری سطح می گردد. این مقاله به مقایسه زبری سطح در عملیات تراش کاری قطعه فولادی (st37 (در محیط خشک، نیمه خشک و امولسیون بر روی ماشین تراش TN50D با ابزار فولادی تندبر می پردازد. پارامترهای ماشین کاری شامل سرعت برشی با مقادیر 355 ،500 و 710 متر در دقیقه و میزان پیشروی با سه مقدار 0.08 0.24 و 0.32میلی متر در هر دور و عمق برش به میزان 0.5 ،1 و 1.5 میلیمتر بر اساس روش تاگوچی انتخاب شده است. نتایج حاصل از مقایسه زبری سطح در عملیات ماشین کاری با محیط های مختلف خنک کاری نشان می دهد که میزان مشارکت پارامترهای ماشین کاری برای کلیه روش ها به ترتیب سرعت پیشروی، عمق برش و سرعت برشی قرار دارد و پارامترهای بهینه به دست آمده شامل سرعت برشی 710 دور در دقیقه، سرعت پیشروی 0.08 میلیمتر در هر دور و عمق برش 1.5 میلیمتر بوده و کیفیت سطح بهینه حاصل شده برای روش های خشک، نیمه خشک، امولسیون بر اساس روش تاگوچی با توجه به رابطه های ارایه شده به ترتیب برابر با 2.4766 ،2.3244 و 1.9966 میکرومتر می باشد که با مقدار محاسبه شده با روش تاگوچی همخوانی داشته و سایش ابزار هم قابل چشم پوشی است.

کلیدواژه ها:

زبری سطح ، تراش کاری ، فولاد st37 ، ابزار فولادی تندبر ، روش های خنک کاری ، روش تاگوچی