مقایسه اثربخشی روایتدرمانی گروهی بر میزان امید به زندگی و شادکامی سالمندان شهر تبریز

این پژوهش با هدف، مقایسه اثربخشی روایتدرمانی گروهی بر میزان امید به زندگی و شادکامی سالمندان شهر تبریز انجام شد.طرح پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه افراد 60 سال به بالای ساکن در شهر تبریز تشکیل میداد، که اختلالات روان شناختی (دمانس، آلزایمر و فراموشی) نداشتند. نمونه آماری پژوهش شامل 20 آزمودنی 10 زن و 10مرد) بود، که به شیوه نمونهگیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب و در دو گروه 10 نفره (آزمایش و کنترل)، به شیوه تصادفی قرار گرفتند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای شادکامی آکسفورد (OHI(و امید به زندگی میلر (MHS ( استفاده گردید. ابتدا همه نمونهها به پرسشنامههای مذکور پاسخ دادند. سپس برنامه روایتدرمانی گروهی بر روی گروه آزمایش در 10 جلسه اجرا شد و در نهایت پسآزمون از هر دوگروه گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS ،و آزمون t زوجی استفاده شد. یافتهها نشان دادکه اثربخشی روایتدرمانی گروهی بر میزان امید به زندگی و شادکامی سالمندان شهر تبریز .(P > 0/05) متفاوت نیست

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، شادکامی ، روایتدرمانی ، سالمندی