اثربخشی زوج درمانی هیجانمدار بر نابآوری و کاهش تعارضات زناشویی زوجین درآستانه ی طلاق شهر مشهد

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجانمدار بر تابآوری و کاهش تعارضات زناشویی زوجین در آستانهی طلاق شهر مشهد بود. روش: بدین منظور نمونهای شامل 30 زوج (60 نفر) از زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره منطقه 2و 3 شهر مشهد به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگذاری شدند. پرسشنامههای تابآوری کانر و دیویدسون (2003 (و تعارضات زناشویی ثنایی و براتی (1375 (توسط آزمودنیها در دو مرحلهی پیشآزمون و پسآزمون تکمیل شدند. همچنین جلسات زوجدرمانی هیجانمدار به مدت 10 جلسهی 2 ساعته در 5 هفته متوالی بر روی گروه آزمایش صروت گرفت. دادهها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس یک طرفه و با رعایت سطحمعنیداری تصحیح بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد زوجدرمانی هیجانمدار موجب افزایش معنادار تابآوری و کاهش تعارضات زناشویی زوجین در آستانهی طلاق شده است. بهطوریکه زوجدرمانی هیجانمدار در حدود 6/43 درصد از واریانس نمرات تابآوری و 4/87 درصد از واریانس نمرات تعارضات زناشویی زوجین گروه آزمایش به وسیلهی زوجدرمانی هیجانمدار قابل تبیین است. بنابراین نتایج پژوهش حاضر نشان داد زوجدرمانی هیجانمدار درمانی مناسب برای بهبود تابآوری و کاهش تعارضات زناشویی زوجین در آستانهی طلاق است.

کلیدواژه ها:

زوجدرمانی هیجانمدار ، تابآوری ، تعارضات زناشویی ، زوجین در آستانهی طلاق