اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل افکار منفی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل افکار منفی دانش آموزان بود. جامعه این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دبیرستان های شهر مشهد بود که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل در دبیرستان های نواحی هفت گانه شهر مشهد بودند. نمونه این تحقیق شامل 30 نفر از جامعه مذکور بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. بدین تریتیب که ابتدا از میان نواحی 7 گانه مشهد دو ناحیه به تصادف انتخاب گشت و از آن نواحی دو دبیرستان به تصادف انتخاب گردید و از آن دبیرستان ها دو کلاس به طور تصادفی انتخاب شد و پرسشنامه ها در میان آنان توزیع گردید. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، کمترین نمره را در خرده مقیاس بازداری هیجانی کسب نموده بودند 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه )هر کدام 15 نفر( جای داده شدند. جهت گرد آوری داده های پژوهش از پرسشنامه کنترل افکار خود آیند ATQ )(استفاده گردید. داده های پژوهش در دوسطح آمار توصیفی )میانگین، انحراف معیار، کمیه و بیشینه( و استنباطی )تحلیل کوواریانس( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش در پس آزمون کنترل افکار خود آیند و ابعاد آن تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، گروه آزمایش نسبت به گروه گواهکاهشبیشتری در کنترل افکار خود آیند منفی و ابعاد آن در پس آزمون داشته است. به بیان دیگر، عامل گروه تاثیر معناداری بر کنترل و ابعاد افکار خود آیند منفی آن داشته است. لازم به ذکراست که دانش آموزانی که از آموزش برخوردار بوده اند در مقایسه با دانش آموزانی که از چنین آموزشهایی بی بهره بوده اند در کنترل از مهارت افکار خود آیند بالاتری برخوردار هستند.