بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر هیجان محور بر روابط صمیمانه وکاهش روابط فرا زناشویی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر هیجان محور بر افزایش روابط صمیمانه و کاهش روابط فرازناشویی صورت پذیرفت.جامعه پژوهش شامل کلیه زوجین درگیر با مساله خیانت زناشویی همسر (مرد) مراجعه کننده به کلنیکهای تخصصی مشاوره و روانشناختی وابسته به کارگران در شهر مشهد به شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس بود و آزمودنیها ی مورد نیاز از بین افراد داوطلب شرکت در گروه که نمره بالایی از پرسشنامه سنجش خیانت همسر کسب کرده بودند ، انتخاب شد و به طور تصادفی دردو گروه آموزش مبتنی بر هیجان محور (14زوج) و گواه (14زوج) جایگزین شدند.طرح این پژوهش از نوع آزمایشی به شیوه پیش آزمون - پس آزمون وپیگیری با گروه کنترل بوده است.جلسات آموزش طی 10جلسه از خردادماه تا پایان آبان ماه سال 1394 انجام شد .ابزار پژوهش:1-پرسشنامه سنجش خیانت همسر واگهان (2008 (با 35 سوال که اعتبار آن در این پژوهش با استفاده از آلفای کرونباخ 71/0 محاسبه گردیده است. 2 -پرسشنامه استاندارد رابطه صمیمانه زن و شوهر 32 سوالی با اعتبارنمره ی کل مقیاس با آلفای کرانباخ 96/0 از همسانی درونی برخوردار است.تحلیل دادهها از آمارهای توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره )استفاده شد.نتایج پژوهش حاکی از بهبود روابط زناشویی از خیانتها و بی وفایی موثر است.و ارتباط معناداری بین آموزش هیجان محور بر افزایش روابط صمیمانه که حاصل رضایت و همبستگی ، ابراز محبت و توافق دونفری از مهمترین نیازهای زناشویی است.

کلیدواژه ها:

هیجان محور ، روابط صمیمانه ، روابط فرازناشویی