معرفی چارچوبی برای ارزیابی سازمان های دانش محور

در عصر اقتصاد دانش محور، سازمان های دانش محور نقشی محوری بر عهده دارند. ویژگی اصلی محیط کسب و کار این دوران تغییر سریع و رقابت شدید است. در چنین شرایطی سازمان های دانش محور (KBO) برای دستیابی به مزیت رقابتی منابع را به دارایی های نامشهود (مثلا، R&D) تخصیص می دهند. به دلیل ویژگی های سازمان های دانش محور روش های سنتی ارزشیابی برای ارزیابی سازمان های دانش محور، که بیشتر دارایی هایشان نامشهود است مناسب نیستند. بنابراین چگونگی ارزشیابی سازمان های دانش محور به یکی از مهم ترین مسایل در مدیریت تبدیل شده است. گرچه مدیریت دانش یکی از چالش برانگیزترین موضوعات پژوهشی در دهه گذشته بوده است، روش های نسبتا کمی برای ارزشیابی سازمان های دانش محور پیشنهاد شده است. ارزشیابی سازمان های دانش محور کاری دشوار است زیرا اندازه گیری سرمایه گذاری بسیار زیادشان در دارایی های نامشهودی که ارزشیابی می شوند (مثلا، R&D) دشوار می باشد. این مقاله در نظر دارد با تحلیل ادبیات مربوط به ارزشیابی سرمایه های دانشی، شکاف های موجود را آشکار و با استفاده از مدل اختیارات واقعی چارچوبی را برای ارزشیابی سازمان های دانش محور ارایه دهد

کلیدواژه ها:

اقتصاد دانش محور ، سازمان های دانش محور ، ارزشیابی سازمان ، مدل اختیارات واقعی