سیاست گذاری در امر پژوهش و فناوری در راستای تحقق جامعه دانش بنیان

فناوری عمده ترین عامل پیشرفت در جهان کنونی است و دستیابی به توسعه مطلوب، با وجود استفاده از ظرفیت های فناورانه در فرآیند تحولات علمی و اقتصادی جهانی می باشد. از این رو فناوری های جدید محور تولیدات صنعتی کشورهای توسعه یافته محسوب می شوند. در صورتی که سیاست گذاری علم و فناوری با یک استراتژی هدفمند و در راستای محورهای اولویت دار تحقیقات در کشور انجام گیرد، می تواند موجب هم افزایی و انتقال دانش در جامعه گردد. در این سیاست گذاری ها باید به موضوع تعامل دولت، دانشگاه و صنعت توجه ویژه ای نمود. و از طریق شرکت های دانش بنیان زمینه بروز موفقیت جامعه را فراهم نمود. شرکت های دانش بنیان به منظور هم افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش محور، تحقق اهداف علمی، اقتصادی و تجاری سازی نتایج تحقیق و توسعه D&R درحوزه های فناوری های برتر نقش دارند. براساس سند چشم انداز، اقتصاد کشور تا سال 1404 مبتنی بر دانش خواهد بود که زیربنای آن، تولیدات و صنعت دانش بنیان است. تحقق این اهداف، ایجاد و تاسیس شرکت های دانش بنیانی است که به طور عمده با حضور فارغ التحصیلان دانشگاهی که دارای ایده های محوری هستند هدایت می شود. با توجه به اهمیت پژوهش و فناوری در تدوین برنامه های چهارم و پنجم توسعه فرهنگی اقتصادی کشور و در راستای سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 مبنی بر دستیابی به جایگاه نخست اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه و همچنین راهبرد کلان توسعه علم و فناوری در نقشه جامع علمی کشور ضرورت پرداختن به تحقیقات کاربردی در راستای نیل به اهداف مورد نظر راهگشا می باشد. در این مقاله سعی داریم به تبیین مباحث مرتبط با پژوهش و فناوری، تمایزها و چالش های موجود پرداخته، از الگوهای سازنده سایر کشورها در راستای تحقق اهداف موجود بهره مند شده و با تحلیل مباحث به نتایج و کارکردهای ارزشمندی درخصوص نهادینه شدن جامعه مبتنی بر دانش دست یابیم

کلیدواژه ها:

شرکت های دانش بنیان ، مدیریت دانش ، سیاست گذاری ، فناوری ، اولویت های تحقیقاتی