سازه ی زمینه گرا (بررسی تاثیر سازه های نو در بافت های تاریخی)

سازه زمینه گرا رویکردی جدید به باز زنده سازی محوطه های تاریخی است، به طوری که از سازه های نو به عنوانمعماری میان افزا در این بافت ها استفاده شود. این سازه ها می توانند عملکردی چندگانه با توجه به رویدادهای موقتداشته باشند. وارد کردن تکنولوژی نوین به صورت کنترل شده به بافتی با ارزش تاریخی نه تنها خللی در هویت آن ایجادنمی کند، بلکه عاملی در جهت پویایی و سرزندگی آن محوطه نیز می باشد. با توجه به تحقیقات صورت گرفته به انزواراندن بافت های تاریخی از ساختارهای جدید باعث کاهش حضور مردم و تبدیل آن ها به فضاهای خلوت می شود،بنابراین حضور سازه های نو می تواند به منزله عاملی برای جذب مخاطب و چه بسا توریست و رسیدن به بازده اقتصادیتلقی شود. مقاله حاضر در صدد یافتن راه هایی برای طرح بناهای میان افزا، در بافت های تاریخی و تعمیم آن به سازههای نو در این مناطق می باشد. تحلیل صورت گرفته از داده های موجود حاکی از آن است که توجه به محیط مهم ترینفاکتور، در طرح بناهای میان افزا است که باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سازه های نو ، بافت تاریخی ، معماری میان افزا ، هویت ، محیط