ارزیابی و بررسی مولفه های طبیعی و مصنوعی دستیابی به معماری پایدار روستایی در ایران

طراحی پایدار نوعی از طراحی اکولوژیکی است که قصد دارد بدون آسی برساندن به منابع نسل های آینده به نیا زهای امروز پاسخدهد. معماری پایدار به دنبال برقراری تعادل از دست رفته ی بین انسان و طبیعت است و برای رسیدن به این تعادل راهی جزاستفاده از نیروهای طبیعی، به عنوان منابع انرژی تجدید شونده وجود ندارد . شاید اگر نگاهی به معماری سنتی ایران و معماری کهسا لهای پیش و نه سالهای خیلی دور در این سرزمین انجام میشد بیندازیم، بهترین نمونه های طراحی پایدار را بتوانیم بیابیم. ازاین رو با درنظرگرفتن امکانات، محدودیت ها و شرایط خاص اقلیمی محل هر پروژه و شرایط حاکم بر طراحی مفروض، در کناراستفاده از تجارب ارزشمند موجود، میتوان از معماری بومی و سنتی این مرزوبوم استفاده کرد. می توان اصول انسانی یادشده را درسیر زمان حفظ نمود و آ نها را به عنوان مفاهیم بنیادی و اساسی به کار گرفت. شناخت تنوع و گوناگونی معماری بومی خواهدتوانست ضمن حفاظت و احیای شایسته تر فضاها، اصول و راهکارهایی را برای طراحی های جدید مطرح سازد. از این رو در اینپژوهش ضمن معرفی نمونه های موفقی از معماری بومی، در راستای شناخت و دسته بندی صحیح گونه های مختلف سکونتپایدار در ایران و همچنین با توجه به تکنولوژی های جدید، به معرفی راهکارهای طبیعی و مصنوع جهت دستیابی به شیوه هایجدید طراحی پرداخته می شود. روش بررسی یافته ها در این پژوهش به صورتی کفی می باشد. نوع تحقیق نیز توصیفی تحلیلی است.

کلیدواژه ها:

انرژی ، ایران ، راهکار ، طبیعت ، معماری پایدار