ارایه مدل مفهومی جهت دستیابی به محله پایدار و عدالت محور

امروزه شاخص های عدالت فضایی و پایداری اجتماعی دو اصلی است که تمام فضاهای شهری به آن نیازمند می باشندچرا که هر دو طیف وسیعی از کیفت های طراحی فضاهای شهری را در بر می گیرند. عدالت فضایی بر جنبه های انسانیفضا ، خواسته ها و نیاز های شهروندان ، طراحی بهینه فضا و دسترسی عادلانه و یکسان شهروندان به هرگوشه از فضایشهری دلالت دارد که با توام این امر حضور اختیاری و دایمی آنها در فضای شهری زمینه ساز بسیاری از کیفت هایوابسته به حضور افراد در فضای شهری می شود که مهمترین شاخصه در این میان پایداری اجتماعی است، این شاخصبر تعاملات اجتماعی ، مشارکت پذیری و ارتباط متقابل سازنده در جهت رفع مشکلات و ارتقاء کیفیت زندگی نسل حاضرو ایجاد زمینه آن برای نسل آینده تاکید دارد. در این پژوهش رسیدن به مدلی مفهومی و کاربردی در جهت دستیابی بهمحله پایدار همراه با عدالت فضایی که هم به نحوی مطلوب پایداری در محلات شهری را توضیح داده و نحوه تعامل اینپایداری با عدالت فضایی را توضیح دهد،اصلی ترین مسیله این پژوهش بوده است هدف این پژوهش ارایه مدل مفهومیدر جهت دستیابی به محله پایدار و عدالت محور می باشد.در همین راستا با بررسی مبانی نظری بروز در زمینه پایداری وعدالت فضایی از روش تحقیق تحلیل محتوا به تدوین چارچوب عام طراحی شهری که همان مدل مفهومی می باشددست یافته است. مهمترین نکته در این پژوهش قابلیت استفاده این مدل برای طراحی سایر محلات با رویکرد پایداری وعدالت محوری می باشد.بر اساس پژوهش انجام شده، نتیجه کلی بدین صورت می باشد که با استفاده از مدل مفهومیمحله پایدار عدالت محور می توان فضای شهری پرکاربرد را طراحی نمود که علاوه بر کیفیت های مطلوب محلهشهری (هویت، سرزندگی، خوانایی، امنیت،سازگاری، پویایی) دارای ارتباط فضایی مناسب در ابعاد مختلف پایداری باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت ، عدالت فضایی ، پایداری ، محله پایدار