برنامه ریزی کاربری زمین با تاکید بر توسعه پایدار (نمونه موردی شهر گوگان)

برنامه ریزی کاربری زمین شهری هسته اصلی برنامه ریزی شهری را تشکیل می دهد که این برنامه ریزی بر ماهیتتوسعه شهری تمرکز می کند و می تواند به تشخیص نواحی که از لحاظ محیط زیست منحصر به فرد یا در وضعیتبحرانی باشند شناسایی کرده و از محیط ساخته شده که هم با محیط طبیعی هماهنگ است و هم به توسعه آن اهمیتمی دهد استفاده می کند تا نهایت به توسعه پایدار شهری بیانجامد. هدف از این پژوهش ضمن آشنایی با عوامل پایدارمحیط زیست و شناساندن توسعه توام با اصول پایداری و نیز پتانسیل های محیط زیست و چگونگی استفاده بجا و اصولیاز این مواهب در شهر گوگان و مقدار اراضی مورد استفاده با برنامه ریزی کاربری زمین و محیط زیست ازطریق تحلیلنقشه های کاربری اراضی شهری شهرگوگان ،درمحیط GIS و Google earth (تصاویرماهواره ای)، وضعیت کاربری هایموجود را ارزیابی می نماید. با این هدف که از نتایج بدست آمده میزان عدم تناسب کاربری های موجود با اصول اولیهبرنامه ریزی کاربری اراضی و عدم توان محیطی و زیر ساخت های شهری در پاسخ به نیاز های جمعیتی نشان داده شود. بههمین جهت ضروری است تا میزان تاثیرچنین فرایندی در تعاملات اجتماعی و محیط زیست مورد بررسی ومطالعه قرارگیرد. روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی از روش های اسنادی،توصیفی و تحلیلی بوده در آن نرم افزار GIS و Auto cad و Google earth استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشانگر این موضوع است که توسعه شهری و کاربری هایاین شهر با اصول برنامه ریزی کاربری اراضی تقریبا سازگار بوده و توسعه بیشتر در مناطق بایر صورت گرفته ولی در محلهسه شهر گوگان بدلیل تغییر کاربری های غیر مجاز، مزارع اطراف در تهدید جدی است وکشاورزان اغلب زمین ها را رهاکرده و بصورت بایر گذاشته اند. لذا محله سه نسبت به سایر محلات به صورت ناپایدار است که حفظ کلیه باغات منطقه ومزارع داخل محدوده شهری لازم و ضروری است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، کاربری ، شهر ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، گوگان ، باغات و مزارع