امکان سنجی قابلیت پیاده روی در فضاهای شهری مطالعه موردی: شهر سردشت

امروزه با افزایش تعداد خودروهای شخصی که موجب تجاوز به حریم پیاده و افزایش آلودگی هوا و آلودگی صوتی شدهاست، ایمنی عابرین و ساکنان شهرها بیش از پیش مورد توجه می باشد. این عوامل، حرکت مردم در سطح شهر جهتخرید، کار و فعالیت، تامین نیازهای روزمره و همچنین حضور آنها در شهر به عنوان شهروندان جامعه مدنی را با مشکلروبرو ساخته است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت پیاده روهای شهر سردشت می باشد که به روش توصیفی -کاربردی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را شهروندان و عابرین شهر سردشت تشکیل می دهند. که از بینآنها 320 نفر با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات ازپرسشنامه معتبر سلطانی و پیروزی (1390) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از روش های آماری توصیفی(فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون دوجمله ای) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهند که متغیرهای قابلیت پیاده مداری شامل امنیت، شرایط فیزیکی، ایمنی در برابر حرکت سواره، امکانات پیاده روها،دسترسی، تقاطع ها، کیفیت و نگهداری از نگاه عابرین در وضعیت مطلوبی قرار نداشتند و تنها مولفه مجاورت در وضعیتمطلوبی قرار داشته است.

کلیدواژه ها:

قابلیت پیاده روی ، فضای شهری ، عابرین ، شهر سردشت