تعیین مکان های بهینه برای احداث پارک های درون شهری بر اساس متدهای تصمیم گیری چند معیاره (MCDA)

پارکها و تفرجگاه ها به دلایل متعدد تاثیر بسزایی در سلامت اقتصادی شهرها و نیز در کیفیت زندگی شهروندان دارنداحساسات و هیجانات برانگیخته شده در تفرجگاه ها که توسط مردم درک می شوند نقش مهمی در بهزیستی آنان دارد.فضای سبز شهری از جمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آنها در سطح شهر اهمیت زیادی دارد تحقیق حاضرتلاشی از بکار گیری سیستم اطلاعات جغرافیایی در طراحی شهری با توجه به مقوله مکان یابی است .انتخاب مکانمناسب برای پارک ها و فضای سبز شهری که از موثرترین عناصر شهری بر تداوم کیفیت زندگی مردم هستند که یکفرایند بسیار مهمی است. با توجه به توزیع و پراکنش پارکها و فضای سبز در شهر تبریز در بین مناطق 10 گانه کلانشهرتبریز منطقه 7 دارای سرانه فضای سبز(پارکها) کمتری می باشد که اهمیت مطالعه و پژوهش را در زمینه مکان یابیپارک شهری بیشتر می کند . روش تحقیق حاضر، توصیفی ، تحلیلی و بر پایه ی مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و بررسیهای پیمایشی است.در این تحقیق با استفاده از مدل تحلیل سلسه مراتبی (AHP) ابتدا باید شاخص ها و پارامترهای موثر با وزن دهی مناسب با توجه به اهمیت آنها در محیط GIS مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. سپس با استفاده ازروش تاپسیس به اولویت بندی و بهترین گزینه برای احداث پارک های شهری تعیین گردید نتایج حاصل از تلفیق لایهها اطلاعاتی زمین های منطقه را برای انتخاب مکان های مناسب برای فضای سبز به 4 کلاس { کاملا نامناسب،نامناسب، مناسب، کاملا مناسب} طبقه بندی شده که مناطق دارای کاربری های کاملا مناسب اولویت بالاتری دارند. ودر نتیجه با استفاده از روش TOPSIS به اولویت بندی مناطق خوب در منطقه پرداخته و زمین های مناسب جهت احداث پارک شهری رتبه بندی شدند. بنابراین براساس نتایج بدست آمده مکان 2 به عنوان بالاترین درصد اولویت بندی جهت احداث پارک شهری مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، پارک شهری ، GIS ، منطقه 7 شهرداری تبریز ، AHP ، TOPSIS