بررسی شاخصه ها و معیار های ناپایداری در سیستم حمل و نقل شهری

امروزه رشد روز افزون وسایل نقلیه و افزایش تمایل شهروندان به استفاده از وسیله نقلیه شخصی باعث شده است تا هر روز ترافیک عبوری ازخیابانهای شهری سنگین تر شود . به علاوه نبود مدیریت واحد در کاربرد و ارایه خدمات توسط سیستمهای مختلف حمل و نقل عمومی اعم ازمترو، اتوبوس، مینی بوس، تاکسی، آژانس های تاکسی تلفنی و سواریهای مسافربر شخصی و ... در مراکز مهم شهری، باعث بروز مشکلاتفراوان ناشی از شلوغی یا عدم حضور سیستم مناسب در شهرها شده است . امروزه مساله ی حمل و نقل در شهرهای ایران، به عنوان یکیاز حادترین و پیچیده ترین مشکلات شهری جلوه می نمایاند . چون با گسترش روزافزون شهرها، فاصله ی بین محل کار و سکونت افزایشپیدا کرده است و نبود سیستم حمل ونقل عمومی کارآمد موجب گرایش به سمت استفاده از وسایل نقلیه ی شخصی در سفرهای درونشهری شده است. حجم بالای سفرهای درو نشهری با استفاده از خودروی شخصی آثاری، چون ترافیک سنگین، اتلاف وقت شهروندان،اغتشاشات بصری و صوتی، آلودگیهای زیست محیطی، استرس های روانی و صرف هزینه های هنگفت اقتصادی را دربرداشته که همگی ازعوامل بازدارند هی دستیابی به سیستم حمل و نقل شهری پایدار هستند. در این مقاله سعی برآن داریم تا با بررسی اثرات و پیامدهایناشی از استفاده ی بیش از اندازه ی خودروهای شخصی در سفرهای درون شهری، مسایل و مشکلات حمل ونقل درون شهری شهرهایایران را در چارچوب حمل ونقل پایدار مورد ارزیابی قرار دهیم و با ارایه ی راهکارهایی برای کاهش استفاده از خودروهای شخصی به دنبالالگوهایی در جهت دستیابی به حمل ونقل پایدار شهری گام برداریم.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل شهری ، وسایل نقلیه ی شخصی ، وسایل نقلیه ی عمومی ، حمل ونقل یکپارچه شهری ، برنامه ریزی حمل ونقل