روشی ابتکاری برای مسیریابی بهینه در شبکه خطوط تغذیه کننده حمل ونقل همگانی

از جمله روش های افزایش تمایل به استفاده از حمل ونقل همگانی ایجاد دسترسی آسان به وسایل حمل ونقل همگانیسریع و انبوه بر (مانند مترو و اتوبوس تندرو) است که این امر با بکارگیری شبکه های تغذیه کننده امکان پذیر است. به دلیلپیچیدگی روش های دقیق حل مسایل طراحی شبکه های تغذیه کننده، محققین از روشهای ابتکاری و فراابتکاری برایحل این مسایل می کنند. هدف این مقاله ارایه روش ابتکاری برای تعیین مسیر بهینه برای یک شبکه اتوبوسرانی تغذیهکننده خط ریلی است. به این منظور ابتدا تعدادی مسیر اولیه تولید شده، سپس به کمک شاخص های درنظر گرفته شدهمانند: نسبت تقاضای پاسخ داده شده به زمان سفر و محدودیت کمینه و بیشینه طول مسیر، تعدادی از این مسیرها بهعنوان خطوط تغذیه کننده انتخاب می شوند. به کمک محدودیت فرکانس، تعداد مسیر و درصد پوشش داده شدهمسیرهای نهایی انتخاب می شوند. همچنین براساس محدودیت تعداد ناوگان به هر خط براساس فرکانس درنظر گرفتهشده، وسیله اختصاص داده میشود. روش پیشنهادی در شبکه آزمایشی سوفالز بکار گرفته شده و توانسته پوشش تقاضای حمل ونقل همگانی در شبکه توسط خط ریلی را به کمک خطوط تغذیه کننده به میزان 65/22% توسط سه خط و 78/42% توسط چهارخط بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه ، تغذیه کننده ، ابتکاری ، اتوبوسرانی