بررسی جایگاه نسبی هنر معماری و هنر موسیقی با رویکرد تلفیق این دو هنر

هنر کوششی است برای آفرینش صور لذت بخش و ارضا حس زیبایی آدمیان که به شکل های مختلف تجلی می یابد . معماری وموسیقی دو نوع از هنر هستند که از نظر بیان تجریدی بیشترین فاصله را در میان هنرها دارند. موسیقی انتزاعی ترین نوع هنر ومعماری کاربردی ترین نوع آن است. موسیقی تنها هنری است که بی هیچ واسطه ای از درون هنرمند می جوشد و هدفی جز ایجادلذت هنری ندارد. در حالی که معماری به عناصر گوناگونی برای بیان هنری نیاز دارد و از سوی دیگر باید به اهداف عملکردی واستفاده از فضا (که معماری بدون آن معنا ندارد) بپردازد. با این وجود اصل اساسی و مشترک تمام هنرها یکی است. این پایان نامهبر آن است تا با شناخت دقیق جوهر موسیقی و آنچه که می تواند مایه اشتراک موسیقی و معماری قرار گیرد، بیانی سمبولیک ازموسیقی را در فضای معماری ایجاد کند. در این تحقیق سعی شده تا سالن موسیقی با ویژگی های متفاوت و فضاهای جانبی مربوط بهآنها در قالب کلیتی یکپارچه و به شکلی نمادین و سمبولیک، بیانی معمارانه از مفاهیم موسیقیایی ارایه دهد. از نظر ویژگی ها وقابلیت های عملکردی فضا، سازه و طراحی تجهیزات به گونه ای صورت گرفته که فضای اجرای موسیقی از بالاترین استانداردهایآوایی و آکوستیکی برخوردار باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، ایران ، فرهنک ، زبان مشترک