عنصر بالکن و بررسی کارایی اقلیمی آن در ساختمان های مسکونی ایران بر اساس ضوابط ارایه شده مقررات ملی ساختمان

ضوابط و آیین نامه های مباحث 22 گانه مقررات ملی ساختمان در شکل گیری عناصر و اجزای معماری بخصوص در ساختمان های مسکونی،تجاری و خدماتی تاثیر بسزایی دارد. بالکن نیز بعنوان یکی از عناصر معماری جدید ایران و یکی از اجزای مهم ساختمان متاثر از اینضوابط و آیین نامه ها است. با توجه به یکسان بودن این قوانین و الزامات در تمامی شهرهای ایران و لازم الاجرا بودن آنها در سراسر کشور،اصول طراحی بالکن از نظر ابعاد و اندازه در شهرهای مختلف ایران یکسان است و تنها در شکل ظاهری و فرم آن متفاوت می باشد و ایندرحالی است که شرایط طراحی بالکن برای ساختمان ها در اقلیم چهارگانه ایران متفاوت بوده و هر اقلیم ضوابط خاص خود را برای طراحیمی طلبد. هدف از این مقاله بررسی کارایی اقلیمی عنصر بالکن در ساختمان های مسکونی ایران بر اساس ضوابط ارایه شده مقررات ملیساختمان می باشد. این مقاله بر اساس روش تحقیق تحلیلی-توصیفی و جمع آوری اطلاعات به روش اسنادی و مقایسه ای می باشد. در ابتدابا استفاده از فرمول محاسبه عمق سایه بان، عمق سایه بان و میزان نفوذ تابش آفتاب به فضای داخل در ساختمان های مسکونی یزد، ساریو بندرچابهار محاسبه گردید و بار دیگر همین مراحل بر اساس الزامات مقررات ملی ساختمان تکرار شد و در آخر نتایج حاصله از دو فرایندتحت قیاس تطبیقی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد که احداث بالکن در این شهرها با عمق 1/2 متر با رویکرد اقلیمی تنها بعنوان سایه بان برای ساختمان های مسکونی بیشتر از عمق لازم و محاسبه شده میباشد و مانع از نفوذ کامل تابش آفتاب در فصولسرد زمستان به فضای داخل ساختمان می گردد.

کلیدواژه ها:

بررسی اقلیمی ، کارایی بالکن ، ساختمان های مسکونی ، مقررات ملی ساختمان